Wat is Sociale Fobie
De overweldigende angst voor publieke vernedering heet Sociale Fobie. Deze conditie is anders dan de natuurlijke angst om in het openbaar in verlegenheid te worden gebracht die iedereen heeft, omdat het een persoon er letterlijk van kan weerhouden om dingen te doen die vereist worden op werk, sociaal, of gewoon in het dagelijks leven. Iets simpels als eten terwijl iemand anders toekijkt kan een onmogelijke taak zijn voor iemand die lijdt aan deze fobie.
Hun grootste angst om beschaamd of vernederd te worden in het openbaar maakt het onmogelijk voor ze om zichzelf in een positie te brengen waarin dit kan gebeuren. Dit kan ze hun baan kosten, ze kunnen vrienden verliezen omdat ze minder en minder socialiseren, en het leidt tot meer isolatie van het slachtoffer met de conditie. Nogmaals, de angst voor publieke vernedering is volkomen normaal. Het is een fobie wanneer deze angst zo oploopt dat het een negatieve impact heeft op de manier van leven.
Een Sociale Fobie begint vaak tijdens de jeugd, wat geen verassing is, aangezien het bekend is dat de drang om erbij te horen zo sterk is bij jonge mensen. Ze beginnen bang te worden om dingen te doen waardoor ze kunnen worden uitgelachen, gepest, of op een andere manier worden beschaamd of vernederd. De symptomen voor sociale fobie variëren van persoon tot persoon, maar een goede maatstaf om te weten wanneer angst overslaat naar fobie is de duur van de symptomen. Als de symptomen langer duren dan zes maanden, dan is er medisch gezien sprake van een fobie en heeft de persoon behandelingen nodig om deze potentieel verlammende situatie te kunnen overwinnen.
Met behandeling is het heel goed mogelijk dat iemand weer leert sociaal te functioneren. Zonder behandeling kan sociale fobie jaren duren, zelfs een leven lang. Het is niet iets dat op zichzelf weg gaat. Er moet aan gewerkt worden met de steun van gekwalificeerde professionals, vrienden, geliefden en zelfs collega's en werkgevers om de persoon in staat te stellen de dingen aan te kunnen waar hij of zij zo bang voor is. Zonder behandeling kan de persoon zichzelf afsluiten van zoveel ervaringen die mensen zonder de aandoening als vanzelfsprekend vinden. Het lijden kan isolerend en beangstigend zijn. Behandeling is mogelijk om controle te krijgen over deze angsten, in plaats dat de angsten controle over de persoon krijgen, als de symptomen worden erkend en gekwalificeerde hulp wordt verkregen.